Uit mn comfortzone in een vrouwen retreat / intensive

Drie dagen dansen, aanraken, een partner zoeken, geven, nemen en je grenzen bewaken. Letterlijk en figuurlijk met de billen bloot. Uit je comfortzone. Dat is the juice, een vrouwen intensive waaraan ik deel nam afgelopen juli. I will tell you all about it!

Mijn spirituele en relationele ontwikkeling van de afgelopen paar jaar zou ik graag met jullie delen en deze bijzondere reis openheid geven. Juist omdat er juist zo weinig over gesproken wordt met vrienden of partners. Door hierover open te zijn hoop ik dat anderen zich gesterkt voelen in hun eigen reis en onzekerheden. Je bent okay, wie je ook bent.

Ik heb nu pas, op mijn 47ste, ontdekt dat ik geen slecht mens ben. Tenminste, het grootste gedeelte van de tijd vind en voel ik dat ook. Ik weet dat ik mijn verlangens, wensen en acties mag uiten en omarmen. Dat wens ik voor alle anderen ook. Dit gaat natuurlijk over zelfliefde.

Voor complete openheid over deze onderwerpen heb ik consent voor nodig van mijn naasten. Ik ben onderdeel van een gezin met een partner (meer dan 22 jaar) en tieners (van 12 en 14 jaar) en wil rekening houden moet ieders gevoelens. Ik voel dat ik niet alles al openbaar kan maken. Wie weet in de toekomst. Daarom start ik voorzichtig met dit blog over mijn drie dagen in een vrouwen intensive, genaamd ‘the juice’. De deur gaat op een kiertje.

Voorafgaand aan the juice schreef ik een Instagrampost, met uitleg over de reden waarom ik meedeed. Lees deze als je dat niet meer weet of ‘m niet gelezen hebt:

 

 

 

 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een bericht gedeeld door Kirsten • Social Media Trainer (@kirstenjassies)

Er kwamen veel reacties op dit bericht. Herkenning en nieuwsgierigheid: wat ga je daar precies doen en wat vond je ervan? Nou, hier komt ‘ie:

The Juice.
Het begint. Ik zet mijn spullen in de eenvoudige eenpersoonskamer in een grote boerderij, die centrum ‘de Horst’ heet. The juice vindt plaats in het uiterste puntje van Oost-Nederland, in Meddo bij Winterswijk. Met uitgestrekte velden met maïs en andere gewassen, afgewisseld met bos en kronkelde wegen en paden die nergens naartoe lijken te leiden. Alles is groen en je kunt lekker ver kijken. Het is prachtig weer, de zon schijnt voor ons. In kleine plukjes arriveren de andere vrouwen. Twaalf stuks, exclusief trainers Mila en Arati en de ondersteunende Ghislaine. Ik observeer. Er zijn vrouwen die van mijn leeftijd lijken maar ook behoorlijk wat jongere dames. Allerlei soorten. Van open tot gesloten en van klassiek tot alternatief. Geen specifiek type, is mijn conclusie.

Ik zit in m’n hoofd
Om 20.30 uur ‘s avonds trappen Arati en Mila af in de fijne grote zaal, met een lekkere vloer, yoga-kussentjes en matjes en meditatiestoeltjes op de grond.  We doen een voorstelronde waarin we delen wie we zijn en waarom we hieraan meedoen. De meest gehoorde uitspraak is dat men in zijn eigen hoofd vastzit, goh, ik ben dus geen uitzondering. Maar er zijn ook veel vrouwen die zich sensueler willen voelen, of zekerder in seks. En ik blijk de oudste na coach Arati
Meteen een zelf-afwijzing: ik ben een beetje laat met mijn ontdekkingstocht.
Maar ik kan het ook wel accepteren, het zij zo, dit is mijn pad. En bovendien voel me ik me fysiek en mentaal niet veel ouder. Ik blijf me altijd een meisje voelen. En I fit in, wel zo fijn.  Na de voorstelronde volgt er meteen een opdracht: we gaan lekker bewegen en vrij dansen op muziek. De eerste grens mag ik nu al over. Vrij dansen. De muziek voelen. Uhm, maar dat is niet míj́n muziek, zegt mijn hoofd. Ik doe braaf mijn best en probeer niet teveel te letten op anderen. Probeer.

Intentie zetten
Zo’n retreat of in dit geval een intensive (want het is niet ontspannen maar intensief werken) moet je starten met een intentie. Iets dat je eruit wilt halen. Dat werd al in de voorbereidingsmail gevraagd, maar dat is niet makkelijk. Waarom doe ik mee? Nou for one, ik wilde uit mijn comfortzone. Mijn comfortzone van lekker in mijn uppie zijn met mijn gedachten. Dus uit mijn hoofd. En ik wilde dansen, dansen zonder judgement. Niet naar mijzelf toe en ook niet naar anderen. Daar ben ik namelijk goed in, en daarom sta ik vaker naast de dans’vloer’ dan erop. Lekker makkelijk commentaar leveren langs de zijlijn.
‘He dj, kun je niet betere  (lees: mijn) muziek draaien?’ Terwijl ik zo’n groot verlangen heb om te dansen! Dus dat werd mijn intentie: vrij zijn zonder judgement.
Die avond komt er nog een andere intentie naar boven: ik wil vrijer zijn in mijn relatie.  In een eerder blog (‘mijn moment’) heb ik geschreven dat ik vreemd ben gegaan. Daardoor voel ik mij al heel lang het stiekeme meisje. Dat gevoel wil ik van me afschudden. Ik wil een wilde vrouw zijn! Is dat niet een mooie intentie? Van stiekem meisje naar wilde vrouw? Ik zie de titel van het boek al voor me

De oefeningen en sessies volgen elkaar snel op: van wakker dansen tot orgasmic yoga en van lapdances tot erotische massages. Steeds een stapje verder. De meeste dingen heb ik nog nooit gedaan. En bij bijna elke oefening denk ik: oh nee he, dat gaan we toch niet ècht doen. En … jawel! Knuffelsessies, boobie-touching, bijten, likken, kronkelend als beesten over de grond en elkaar glibberen while covered in oil! Yep, did it all. En nee, het was geen orgie. Het was spannend en mooi. 

Al dat aanraken, pffff
Het moeilijkste voor mij persoonlijk was om steeds weer een nieuwe partner te vinden en om diegene aan te raken. Alle oefeningen moet je namelijk met iemand anders doen. En alles draait om consent ofwel toestemming. Je geeft te allen tijde aan wat je wel en niet wilt ontvangen. Het valt me op dat het lijkt of veel deelnemers, net als ik, moeite hebben met het aangeven van grenzen, omdat er weinig ‘nee’ gezegd. Anderen willen waarschijnlijk net als ik dingen ontdekken, dus zeg je niet zo snel nee. Gaan we stiekem dan toch vaak over onze grenzen heen? Ik wel. Al bij de eerste oefening om iemand zo maar aan te raken.
En knuffelen met onbekenden. Ieuw! Vind ik dit echt niet leuk? Of is het gewoon zo dat ik bang ben afgewezen te worden? Ik denk dat laatste. Als ik wat dieper graaf.

Elke paar uur schreeuwde er iets in mij: ik wil naar huis! 

Zou zij wel willen?
Steeds opnieuw weer zoeken in de groep vrouwen naar een nieuwe partner…oooh, wat spannend! Zou zij wel willen? Wil ik wel met haar? En dan de volgende stap: wie begint de oefening, wie geeft of neemt en wie ontvangt? Ik wilde meestal beginnen. Ik denk dat het komt omdat ik toch liever geef dan dat ik ontvang, voelt net iets meer comfortabel als ik echt moet kiezen. En toen heb ik voor mijn eigen genot andere vrouwen aangeraakt. Okay, okay, het begon veilig, met de campingbuuf, maar er kwamen ook anderen. Sensueel aangeraakt. Verwend. En ik ben zelf aangeraakt. Ik heb kunnen ontvangen. Al was het met de nodige onwennige lachsalvo’s en grapjes die ik moest maken (you know who i’m talking to ;-). Elke paar uur schreeuwde er iets in mij: ik wil naar huis! Laat mij hier uit! Er kwamen ook tranen. En ookal wilde ik steeds per direct in de auto stappen, ik wist dat ik dit af wilde maken. Dus bleef ik. 

Je sensuele zelf
Het draaide natuurlijk vooral om sensualiteit en seksualiteit. Ik ontdekte dat ik dat eigenlijk wel heel leuk vond en daar comfortabel mee ben. Erotische verhalen vertellen, eerst hardop aan jezelf (probeer!) en dan fluisteren in het oor van een ander.
Of naar elkaar’s yoni kijken en vragen stellen en erover vertellen
Ja, echt!
Heb jij wel eens de yoni bekeken van een andere vrouw?
Toen Arati die vraag stelde voorafgaand aan deze activiteit dacht ik: nee, dat meent ze niet, we gaan toch niet nu … en ja hoor, dat gingen we wel.  Ik vond het bevrijdend, leerzaam, intiem en mooi.

Bilnaad zonnen, daar word je blij van
Ik ken gelukkig weinig schaamte wat betreft bloot zijn en ook niet enorm wat betreft seks met iemand die ik leuk en aantrekkelijk vind. Dus ging ik ook lekker naar de sauna met een aantal vrouwen. En toen een ervan voorstelde om buiten in de zon te gaan liggen om een perineum bad te nemen, stemde ik er meteen mee in.
Maar what the hell is een perineum bad? 
Kijk maar naar deze foto vanTroy Casey, aka @certifiedhealthnut 
Vitamine D in je billen, daar word je blij van, kan ik je vertellen.
En dat gevoel

En omdat ik me na al deze activiteiten best wel vrij voelde, pakte ik mijn boombox, zette ik de Vunkinator van De Likt op en gingen we los met dansen op de lunchtafel

De coaches dansten het hardste mee kan ik je vertellen, wat een toffe chica’s zijn dat!
Mila, de coach en organisator van The Juice, is 30 jaar en geeft onder andere sensuele danslessen die ze liquid motion dance noemt, zij kronkelt als geen ander over de grond en het plezier en The Juice spat ervan af. Ik leerde haar kennen als een open, goedlachse en sensuele lady die niet bang is om haar emoties, maar zeker ook haar grenzen, te laten zien. Bewonderenswaardig als je net 30 bent. Arati is 60, het dubbele van Mila, een verschil dat ze meer dan eens benadrukken. Ik ben het met ze eens dat ze een gouden duo vormen.

Arati is onder andere sekstherapeute, doet aan seksueel ontdekkingswerk. De coaches wisselen de oefeningen af waarbij soms de een uitlegt hoe het werkt, en de ander ondergaat en soms leiden ze de hele sessie, zoals de mediatie of een dansles. Beide in hun kracht. 
Ik heb Arati leren kennen als een rots in de branding. Iemand die afwacht, observeert, maar altijd ondersteunt en goed ziet waar dat nodig is en waar niet. Door haar aanwezigheid voel je dat je mag zijn wie je bent en voelen wat je voelt. Ik zag ook een tikkie ondeugendheid in haar, dat intensieve en seksueel ontdekkingswerk kan ook niet zonder zo’n eigenschap denk ik. Prachtig als dat allemaal samenkomt
En ik ben zo blij om te zien dat je als je 60 jaar bent zo mooi, sensueel en krachtig kunt zijn, want ik vecht nog wel eens met mijn eigen ouder worden.

Het einde: alles komt binnen
En dan, dan komt er na drie dagen toch echt een einde aan.  Als je helemaal open staat voor alle emoties, aanrakingen, verbindingen.  Mijn campingbuuf en ik reden terug naar de Lievelinge, maar bleven die avond dicht bij elkaar. Knuffelen, emotionele gesprekken met vrienden en meer knuffelen. Ik wilde het gevoel zo graag vasthouden, maar wist niet hoe. Campingbuuf Frances gaf mij een rood touwtje voor om mijn buik. Elke keer als ik dat touwtje zag of voelde schuren dacht ik zo terug aan The Juice en kwam meteen in het gevoel en bij de intentie.
Na een maand was het tijd het touwtje door te knippen.
Die mag straks in de vuurschaal bij de vrouwencirkel.
Mijn god, wat ben ik verlicht

Dankjewel iedereen! En dankjewel Mila, Arati, Ghislaine, Marlon en Fran

Oh, in november 2021 is er weer een Juice. Gaan, zeg